กฎหมายความคุ้มครอง (พ.ร.บ.)

เมื่อไทยนำกฎหมายคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล หรือ พ.ร.บ.ข้อมูลส่วนบุคคลฯ ของอียูมาเป็นต้นแบบ เพื่อยกร่างกฎหมายของตัวเอง คงต้องพิจารณาอย่างถี่ถ้วน เพื่อให้เหมาะกับประเทศไทย ไม่เช่นนั้น จุดหมายปลายทาง อาจจะไม่ใช่การคุ้มครองสิทธิอย่างที่ตั้งใจไว้ 27 พฤษภาคม 2562 ราชกิจจานุเบกษาเผยแพร่ พ.ร.บ.คุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล พ.ศ.2562 หรือ พ.ร.บ.ข้อมูลส่วนบุคคลฯ ซึ่งผ่านการพิจารณาโดยสภานิติบัญญัติแห่งชาติ (สนช.) ในช่วง “โค้งสุดท้าย” ก่อนที่สภาแต่งตั้งแห่งนี้ จะหมดอายุลง ซึ่งกฎหมายฉบับที่ผ่านในยุคของรัฐบาลทหารเขียนข้อยกเว้นไว้กว้างขวาง โดยเฉพาะยกเว้นไม่คุ้มครองข้อมูลในกิจการของหน่วยงานความมั่นคง และแทบจะยกเว้นให้กิจการของรัฐ  ไม่ต้องทำตามกฎหมายนี้  ดังนั้น การบังคับใช้กฎหมายฉบับนี้จึงมุ่งเน้นไปที่ผู้ประกอบการ ภาคธุรกิจเป็นหลักโดย พ.ร.บ.คุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล ปี 2562 จะมีผลใช้บังคับในวันที่ 28 พ.ค.2563 มีบทบัญญัติ จำนวนมากที่อาจ ส่งผลกระทบต่อการใช้ชีวิตประจำวัน รูปแบบการดำเนินธุรกิจและการกระทำของหน่วยงานรัฐ ในยุคสมัยที่การติดต่อสื่อสาร เกิดขึ้นบนโลกดิจิทัล ซึ่งเทคโนโลยีช่วยให้การเก็บข้อมูลและบันทึกข้อมูล การใช้งานทำได้ง่ายดาย และข้อมูลการใช้งาน ของผู้ใช้ เมื่อเก็บรวบรวมอย่างดี จะมีมูลค่ามหาศาล ผู้ประกอบการสามารถนำข้อมูล พฤติกรรมของผู้บริโภค มาวิเคราะห์ เพื่อนำเสนอสินค้าและบริการ ได้ตรงกับกลุ่มเป้าหมาย ซึ่งจะช่วยพัฒนาธุรกิจได้อย่างมาก […]

  พ.ร.บ.คุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล มีขึ้นมาเผื่อปกป้องสิทธิการเข้าถึงข้อมูลส่วนบุคคล ซึ่งในปัจจุบันผู้คนส่วนใหญ่ผูกบริการต่าง ๆ มากมายผ่านสื่อสังคมเทคโนโลยีออนไลน์ โดยข้อมูลของเราที่อยู่ในบริการเหล่านั้นต่างอยู่ในมือของผู้ให้บริการทั้งสิ้น ซึ่งข้อมูลเหล่านี้ถูกรวบรวมโดยผ่านการยอมรับข้อตกลงและเงื่อนไข ตั้งแต่ตอนแรกที่เราสมัครบัญชีผู้ใช้งานของเครือข่ายนั้น ๆ หรือแบบที่เราไม่ได้ตั้งใจให้ข้อมูล ดังนั้นข้อมูลที่ถูกรวบรวมไปก็จะเป็นข้อมูลที่เรามีทั้งแบบตั้งใจและไม่ตั้งใจให้เขาไปนั่นเอง โดยพฤติกรรมส่วนใหญ่ของคนไทยชอบเปิดเผยข้อมูล เช่น แชร์ว่าเราไปไหน แชร์โลเคชั่นว่าเราอยู่ไหนไปทำอะไรกับใคร หรือโพสต์รูปภาพต่างๆ ซึ่งข้อมูลที่เราแชร์หรือที่เราระบุใส่อยู่ในบริการต่าง ๆ สามารถนำมาประมวล วิเคราะห์ข้อมูล หรือทำสิ่งต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น การตรวจสอบ วิเคราะห์ ปรับปรุงบริการ วิเคราะห์พฤติกรรมของผู้ใช้งาน ซึ่งสิ่งนี้เป็นสิ่งที่ต้องระวังเพราะผู้ไม่หวังดีอาจนำการวิเคราะห์พฤติกรรมการใช้งานของเราไปทำในสิ่งที่เรารู้หรือไม่อาจรู้ได้   พ.ร.บ.คุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล   พ.ร.บ.ย่อมาจาก พระราชบัญญัติ  คือ รูปแบบของกฎหมายที่พระมหากษัตริย์ทรงตราขึ้นโดยคำแนะนำและยินยอมของฝ่ายนิติบัญญัติ  ส่วนข้อมูลส่วนบุคคล คือ ข้อมูลของเราที่สามารถระบุตัวตนของเราได้  ดังนั้นพ.ร.บ.ข้อมูลส่วนบุคคล ก็คือ กฎหมายที่มีวัตถุประสงค์ในการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลไม่ให้ถูกนำไปใช้ประโยชน์ด้านอื่น ๆ เพื่อป้องกันและแก้ไขปัญหาการล่วงละเมิดสิทธิ และข้อมูลส่วนบุคคล โดยกำหนดหลักเกณฑ์ และมาตรการกำกับดูแลการเก็บรวบรวม การใช้ และเปิดเผยข้อมูลส่วนบุคคลให้เป็นมาตรฐานสากล เพื่อคุ้มครองไม่ให้มีการก่อความเดือดร้อนรำคาญ หรือสร้างความเสียหายให้แก่เจ้าของข้อมูลส่วนบุคคล จึงมีคณะกรรมการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลขึ้นมา เพื่อช่วยดูแลด้านต่างๆ ให้ข้อมูลไม่รั่วไหลไปสู่ภาคส่วนอื่น ๆ และถูกเก็บไว้เป็นความลับ […]

“ เราคงจะหลีกเลี่ยงการใช้ พ.ร.บ. ไซเบอร์ 2562 กันคงไม่ได้จริงๆ เพราะปัจจุบันนี้ คนส่วนมากมักใช้เวลาไปกับ เทคโนโลยีดิจิทัล มาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวัน ของคนเรา ทั้งในเรื่องการทำงาน และเรื่องส่วนตัว มีคนจำนวนมากที่ใช้เวลาท่องอยู่ในโลกออนไลน์ มากกว่าในโลกของชีวิตจริง เพราะการอยู่ในโลกออนไลน์ ไม่จำเป็นต้องใช้ “ข้อมูลจริง” เหมือนโลกที่เรา ใช้อยู่ในชีวิตจริง จึงมีคนส่วนหนึ่ง อาศัยโลกออนไลน์ เป็นสถานที่ทำสิ่งผิดกฎหมาย โดยไม่เปิดเผยตัวตนที่แท้จริง และนำความเดือดร้อนมาสู่สังคม ” ด้วยเหตุนี้ ประเทศต่าง ๆ จึงต้องมีกฎหมายไซเบอร์ เพื่อรักษาความสงบเรียบร้อยของสังคม โดยรวมนั่นเอง เพราะภัยที่เกิดขึ้นล้วนส่งผลต่อการมีชีวิต อยู่ในโลกของความเป็นจริง บางเหตุการณ์ส่งผลกระทบต่อคนทั้งประเทศ ได้ในเวลาเพียง เสี้ยววินาที เช่น มีการส่งไวรัส มัลแวร์ มีการโจมตี ระบบจากอาชญากรคอมพิวเตอร์ (แฮกเกอร์) มายังระบบคอมพิวเตอร์ของธนาคาร การเงิน การสื่อสารโทรคมนาคม สาธารณสุข พลังงาน และสาธารณูปโภคขั้นพื้นฐานอื่นๆ จนไม่สามารถ ให้บริการประชาชนได้นั้น ถือเป็นภัยคุกคาม ทางไซเบอร์ที่รัฐและหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ต้องทำหน้าที่ป้องกัน เพื่อแก้ไขปัญหาได้ทัน […]